almennileg manneskja...

Það þarf hughrekki til að fullorðnast vel.   Hughrekki sem ég fann ekki hjá sjálfri mér fyrr en nýverið og enn ekki nægt til að vera minn eiginn bílstjóri alltaf.   Mér finnst ennþá gott í sumum tilfellum að sitja örugg í aftursætinu og njóta útsýnisins án þess að bera nokkra ábyrgð.....

Áðan sat ég á samkomu og tók þátt í útskrift síðasta Grunnskólanemans míns.  Með tár í auga og grjóthnullung í hjarta velti ég því fyrir mér hvort ég hefði gert mitt besta í öll skiptin.  Og hvort mitt besta hafi nægt......

Sitandi í þessum tregafullu þönkum var ég ófær um að gleðjast fyllilega með Útskriftarnemanum og sat því sem fastast fjarri þeim feðginum í minni einka kveðjustund sem ég vildi ekki með nokkru móti deila með Froskinum.....

Afhverju í ósköpunum á ég ekki öll börnin mín ALEIN....