flottur maður

Rosalega er hann Björgúlfur yngri mikið augnayndi.   Og ekki bara að hann skuli vera svona flottur fyrir augað þá virkar hann alveg fyrir eyrun og heilabúið líka.  

Ég tek ofan fyrir þessum manni og verð að segja að ráðamenn þjóðarinnar ættu að taka hann sér til fyrirmyndar og ræða um vanda Íslands og fjármálaheimsins á jafn skýran og skilmerkilegan hátt og hann Björgúlfur.   Á tungumáli sem almúginn skilur.

Ég sit samt ennþá við að klóra mér í hausnum yfir eftir að hafa horft á Kompás í gær og velti því fyrir mér hvort ég hefði viljað fara þannig að að vandinn hefði orðið eftir í útlöndum eða hvort ég er sátt við að hafa tekið fallið á mig.

Ég meina það..... þótt það sé freistandi þá er það ákveðið siðleysi að leyfa manns eiginn falli að falla á aðra........

staðbundin lota í skólanum

Ég má bara ekki vera að því að sita á skólabekk á þessari stundu......

Til þess að geta kennt Stærðfræði í grunnskóla í næstu viku verð ég að undirbúa það.  Svo á ég eftir að lesa grein og skrifa um hana á Blakk.  Auk þess sem ég á eftir að lesa kafla í bók og skrifa líka um hann á Blakk.

Svo er það allt sjálfboðaliðastarfið og námskeið tengd því sem ég verð að mæta á.

Nú svo er þetta eðalfólk sem ég leigi hjá búið að laga lekann, steypa upp í gatið og leggja flísar við svalahurðina.   Svo ég verð alveg nauðsynlega bráðum að fara að taka til í stofunni og þrífa það sem þar þarf að þrífa.

Er þetta allt ekki eitthvað sem kallar á lögbundið frí frá skólasetu.......

sjálfboðaliði

Rauði Kross Íslands á hug minn og hjarta þessa stundina og ég leita ljósum logum að áhugaverðu sviði innan þess félagsskapar..... 
Eitthvað sem fær mig til að finna sterkt til þess að ég geti gert gagn.  Að ég virkilega geti gert eitthvað sem skiptir sköpum fyrir einhvern.  Það er gefið mál að ég geti ekki hlaupið upp um fjöll og fyrinindi til að bjarga einhverri vessællri sál sem gleymir að fylgjast með færð og veðri og anar um í hugsunarleysi.   Ég hef bara ekki taugar í hálfvita sem halda að þeir búi í glerkúlu sem ekkert getur grandað......
Tímaleysi mitt leyfir ekki að ég siti og prjóni heilu og hálfu dagana fyrir gott málefni.  Alþjóðleg samvera með börnum af erlendum uppruna er of hávaðasamt og óáhugavert. Flokkun líns er eitt af því sem slævir hugann og eyðir snerpu og það sem kallast Heimsóknavinur er ekki að gera sig fyrir og mig.

Þetta er nánast borin von.......

Ég heyrði í ArtDan í gær.  Ég er ferlega glöð að heyra að hann er enn á lífi.  Verst var það samt að ég varð að hætta að tala við hann alltof snemma þar sem Vísa Strákurinn var að þvælast um fyrir augunum á mér og alltaf að spyrja um bein, vöðva og frumur og um gagn þeirra og heiti bæði á íslensku og latínu. 

Maðurinn er að verða nörd.... 

endalaus þolinmæði

Hér eru ALLIR ofnar í húsinu virkir....  eitthvað sem ég er að upplifa í fyrsta skipti síðan ég flutti inn 1.júlí 2005.

Núna er það bara spurning hvað það tekur langan tíma að fylla upp í vegginn, laga gólfið og lækka leiguna.
Reyndar eru líka opnar hér spurningar um hvort þau laga opnanlegu fögin á gluggunum núna, biluðu uppþvottavélina og allar skáphurðarnar sem annað hvort vantar eða lokast ekki lengur.

Ekki það að mér sé ekki nákvæmlega sama.  Meðan ég hef þak yfir höfuðið, líður vel þar sem ég er og hef efni á uppsettu leiguverði er ég sátt.  

Í dag get ég bara alls ekki skilið afhverju mér fannst þetta svona stórt mál þegar það reið yfir.   Það var nánast eins og himnarnir væru við það að hrynja yfir mig þegar ég uppgvötaði lekann......

Ég verð að segja það að ég er alveg óendanlega ánægð með að eiga vinkonu mína að þegar allir litlu óvæntu atburðirnir valtra yfir sálatetur mitt.   Án hennar stóísku ró og endalausu þolinmæði við að bjarga mér úr kröggum væri ég ekki eins sátt við lífið og ég er.

Þakka þér fyrir að vera til hafrún og að nenna að hugsa um mig.....

blá ljós

Það sem bjargaði mér frá sekt var heimskulegt eldrikonu útlit mitt þegar krakkaunginn í sínum fulla skrúða spurði um ökuskirteini mitt......  en svo skipaði hann mér í valdi umboðsins að koma mér á næstu bensínstöð og fjárfesta í perum.

Hérna blæs hitaofn á hálfuöðruhundraði og iljar upp umhverfið..... og allt lífið lítur einhvern veginn bjartar út í dag en í gær. 

Seinni part þessa dags var kvenkynseigandi þessa hús með hávaða og læti á meðan ég var að reyna að fara yfir próf.  Hún barði hér alla veggi sundur og saman til að komast að ryðguðum, rifnum rörum.  Á morgun ætlar svo betri partur hennar að breiða úr sér í stofunni minni í viðleitni þeirra til að bæta þessi húsakynni sem ég leigi.....

Ég er ekki að sjá að það sé ódýrara eða betra húsnæði í boði........

á sundi

Þegar ég kom heim úr vinnu í kvöld, heilsaði ég hundinum og fór svo reglubundna eftirlitsferð um stofuna til að halda upp fullkomnum aga á þessum rottu-unga.  Nema hvað..... þar sem ég geng yfir parketið í átt að svalahurðinni brestur á undarleg hljóð þegar ég lyfti fótum frá gólfi.  Eftir töluvert klór í hausnum og þramm fram og til baka um stofuna áttaði ég mig á því að ég var nánast á pramma úti á hafsauga.

Þar sem ég er frekar ósjálfstæð kona, hringdi ég vælandi í vinkonu mína og spurði hana hvað venjulegt fólk gerði í aðstæðum sem þessum.  Hún kom auðvitað um hæl með pípara á neyðarvakt og saman greindum við skaðann og skrúfuðum fyrir ofnainntak í íbúðina mína.

Núna sit ég hér ein í noskri-ullarbrók með töfrasverð til að bægja frá mér pöddunum sem svamla um í rakanum undir parketinu sem er hálfrifið af stofugólfinu og græt úr mér augun.

Ég hef ekki tíma í svona vittleysu.  Ég þarf að lesa, læra og undirbúa hitt og þetta og get ekki verið að rýma stofu.  Auk þess veit ég ekki hvernig ég á að koma öllu úr stofunni fyrir í restinni af íbúðinni.

Nú er ég sko flutt í Keflavíkina.......

sprungin

Núna ek ég um ljóslaus eða svo gott sem ljóslaus.  Á stöðuljósunum glittir í einhverja tíru, svona smá draugabirtu sem gefur kannski örlitla vísbendingu um að hér fari um eitthvað óskilgreint ökutæki.     

Eða það vona ég.   Ég vil síður að löggan stoppi mig og átti sig á því að ég sé á nöglum, með beltin óspennt og jafnvel án ökuskírteinis. Eða þá að þeir taka eftir því að ég sé ekki án gleraugna, komi mælitækjum á flug eftir einn bjór eða sé með offylltan bíl af unglingsstúlkum.

Svo ég tali nú ekki um ólöglegan hraða, óskoðaðan bíl og með bremsur í ólagi.

Ekki það að ég þurfi að hafa nokkrar áhyggjur af einu né neinu nema ljósleysi þessa stundina en maður veit aldrei.

Ég er að fara yfir próf.  Ég er líka að fara yfir skýrslur um vettvangsferð.  Síðan er ég að lesa yfir verkefni og gefa einkunnir til nemenda minna sem voru í ASU.
Á sama tíma er ég að reyna að átta mig á þroska og vitsmuna sex ára.  Gera viku kennsluáætlun fyrir námsver og stærðfræði í 8unda bekk.  Klára kennsluáætlunina fyrir síðustu tvær vikur og lesa um áhugavert efni í mathematic.

Um næstu helgi er vinkonu-hittingur....

ríkidæmi

Í gær fór ég og sótti gulrótabirgðir til vinkonu minnar.....

Þar sem ég stóð skjálfandi í dyragættinni í svörtu síðu pilsi og svörtum strigaskóm sem við fórum saman til að fjárfesta í einn daginn þegar það var orðið deginum ljósara að ég ætla að verða kennari, náði hún í svarta úlpu og klæddi mig í.  Svarta úlpu sem fellur eins og flís við þessa kennaraímynd mína sem ég er að vinna að núna.  

Þar sem ég hef ekki átt yfirhafnarflík í fjögur ár hef ég sitið inni í henni í allan dag, speglað mig bak og fyrir og strokið henni allri.   Ef ég væri ekki orðin fullorðin myndi ég sofa í henni í nótt.

Ég er búin að eyða heilli helgi í ekki neitt.   Það er að segja ekki í neinn lærdóm né í neina vinnu né í neitt sem kemur til að skila sér í einhverri mynd s.s. eins og prjónaskap, teiknun eða bréfaskriftir.   Þessi staðreynd veldur mér vanlíðun.   Ég fór samt á Janis 27 í Íslensku Óperunni, hitti strákana á sulli, eyddi skemmtilegum stundum með Keflvíkingi hér á heimili mínu og drakk einn kaffibolla í Kolaportinu.

Núna langar mig í disk með Janis Joplin...........

veiðileyfi

Keflvíkingurinn hafði orð á því að ég legði vinnufélaga mína í einelti..... 
 
Ég varð náttúrulega alveg brjáluð og missti mig í framboðsræðu um hvað væri viðeigandi og hvað ekki.  Ég sagði líka að hann þekkti sko ekki mína vinnufélaga og gæti sko ekki dæmt um það hvað hver ætti hvað skilið og hvað ekki.   Hann fór nefnilega með mér til Toppmannsins eftir Íslensku Óperuna og þar var VísaStrákurinn að röfla um systir mína.   Ég sagði honum að hann væri drusla og hann skyldi ekki voga sér að koma nálægt henni þótt að hann ætti leið þar um.   Síðan skutum við Toppmaðurinn fast á hann það sem eftir lifði kvölds um kvennamál hans.

Toppmaðurinn er hins vegar  maður í hvað sem er og ég sagði honum það.

Naný fær svo að heyra allt um þessa orma áður en ég leiði þá aftur á hennar fund.

stórir svartir maurar

.....skoppa hér um allt.

Ég er samt ekki viss um hvort þetta er ofskynjun eða ekki.  Ég meina....  ég er ekki að rækta mjölorma fyrir froska....  ég þríf reglulega óreglulega.... og ég er ekki með margra ára  gamlar mjölbirgðir í öllu skápaplássinu sem ég hef.  

Þar sem ég er ekki búin að fá nett ógeð ennþá, held ég þessari sambúð eitthvað áfram.  En bíði þær bara þangað til ég verð búin að ná í riffilinn minn.......

**BANG**   púff og búið....

Í dag mætti stærðfræðikennarafyrirmynd mín í skólann þar sem ég æfi færni til að kenna unglingum stærðfræði og færði mér pening fyrir tveggja tíma stærðfræðiiðkun á Menningarnótt forðum.....   Það er ekki amalegt að fá laun fyrir að leika sér á þessum leiðu og ljótu tímum hækkunar á matvöruverði í landinu. 
btw....  Ég var í BÓNUS áðan eftir langa fjarveru frá matarbúðum landsins.  Ég verð að viðurkenna það að ég froðufeldi af bræði þegar ég sá verðlagið og eftir að hafa hrópað upp yfir mig af vanlíðan tvívegis og gengið tuðandi inn eftir göngunum að búðarkössunum sjálfum blasti sú staðreynd fyrir mér að HÉR ríkir KREPPA.......

Núna er það annað hvort að borða allann matinn upp úr frystikistunni eða segja sig á bæinn.

Ég hef ekki efni á þessu.......