Gleðilegt sumar..

Ég er á því að ég sé alltaf hlunnfarin í samskiptum við þetta svokallaða BarnaBarn mitt..... 

Þegar ég er að njóta þess að eiga hana að sefur hún bara.

Ég er sannkallaður stuðningsmaður þeirra sem leggja eitthvað á sig fyrir aðra.  Þess vegna mætti ég svöl áðan til að gera ekki að engu hetjulega göngu skáta og lúðrasveit Kópavogs frá Digraneskirkju og niður í Smárann í íslenska sumar-rok-regninu  tll heiðurs fyrsta sumardags þessa árs...  Barnabarnið svaf af sér gönguna en náði ráð og rænu um það bil þegar skemmtiatriðin byrjuðu.

Vá hvað þetta er ákveðið skott...  þetta apaskott.

ég er meira maður....

...ég sá það þegar ég fletti í gegnum ,,hugrenningar Páls" yfir kaffi Latte áðan á Súfistanum.

...ég sá líka tröll út úr myndunum af englum og djöflum en það er ekki skrítið í ljósi þess hvað þetta kvöld er búið að vera undarlegt.  Ég byrjað á því að vekja vinkonu mína og bókstaflega draga hana fram úr rúminu klukkan hálf níu.   Ég mætti á upplestur sem var ekki.  Talaði við NorskanMann sem talaði íslensku.  Fór inn í veröld sem ég vissi ekki af þegar ég hneppti það tækifæri að fá að elta barstúlku af Apótekinu niður í kjallara til að leita að sjalinu sem ég tíndi eftir að ég var nýbúin að prjóna það.

jamm...  ég veit!   Þetta er yndislega löng setning og saman sett af svona skemmtilega mörgum aukasetningum.

Núna sit ég í stofunni minni með popp og kók og bíð eftir að sjónvarpið sýni mér eitthvað skemmtilegt. 
Á morgun má ég eiga Apaskottið fram eftir degi.
Og bráðum byrjar sumarið.

áramót...

Vinkona mín bauð öllum á sínum vinnustað upp á humarsúpu í hádeginu í dag og ég fékk það hlutverk að hræra í pottunum fyrir hana.....

Hún færði jafnframt árámótin um set og hefur ákveðið að framvegis verði áraskipti haldin hátíðleg af okkur þegar vetri lýkur og sumarið tekur við.   Í kvöld munum við því fagna í samræmi við þær ákvarðanir....

Ég er alveg til í súpu....

með stjörnur í augunum....

OfVirkaHjúkkan staðhæfði í dag að ég væri ástfangin. 

Hún sagði að ég ljómaði eins og ástfangið fólk gerir.... Eina sem ég segi er að lífið allt iðar um í líkama mínum.

En ég er loksins búin að uppgvöta að ég er með líkama.  Ég hreyfi mig og finn til.  þá hreyfi ég mig meira og finn ennþá meira til.  Þegar ég finn til finn ég að ég er með vöðva og að allir þessir vöðvar eru farnir að berjast um pláss í fitulagi líkama míns.   Lungun berjast líka við að aðlagast aukinni súrefnisþörf handa öllum þessum vöðvum og eru alveg við það að ná viðunandi árangri.  Ég kemst alla vega orðið í vinnuna án þess að missa móðinn.
 
Vinnudagurinn á Mínum Vinnustað í dag fór í það að eltast við athygli strákanna á næstu deild, skreppa í Kringluna og að ganga yfir í Hagkaup.
Í kvöld kem ég til með að velta mér upp úr Humarsúpugerð en annað kvöld kem ég til með að taka þátt í áramótaskiptum vinkonu minnar.

afhverju get ég ekki....

...einbeitt mér af viti ?  Við að fara yfir prófin.

Það er kveikt á kertum hér, söngvakeppninni og tölvunni minni en samt er eins og ekkert sé að eiga sér stað hérna í húsinu.

Mig vantar að geta prentað út......

mig langar til Færeyja að vinna...

...en það er ekki eins og þið hafið ekki heyrt þetta áður.

Í kvöld vill enginn leika við mig sem hentar svo sem mínu lífi ágætlega.   Ég get þá nýtt tímann til að fara yfir próf og verkefni nemenda minna og gefið einkunn.

Í dag rak ég mig utan í dauðann.   Fyrirbæri sem mér finnst ekkert gaman að snerta við.  Ég las á Facebook að ein frænka mín hafði greindist með illkynja æxli sem rannsóknir sýndu að náðist að fjarlægja og hún því afskaplega glöð.  Það sama var ekki upp á teningnum hjá ungri þriggja barna móður sem dauðinn náði að hrifsa til sín fyrir tæpri viku.   Ein Vinkona mín er amman sem eftir situr og þarf að reyna að fullvissa þessi þrjú smápeð um að lífið sé eftir sem áður skemmtilegt og þess virði að leggja rækt við.  Ekki beint það sem við erum tilbúin til að trúa þegar einhver náin tekur upp á því að yfirgefa okkur.

Mig vantar eitthvað.......

englaraddir

Ég skil orðið alveg vinsældir geldinga til forna....... því ég er sannfærð um að raddir litlu drengjanna voru hærri og skærari en stelpnanna í kórnum.  

Skólakór Kársness var flottur.    Samkór Kópavogs var líka flottur og Tónlistarskóli Kópavogs auk annarra meðlima þessarar Sálumessu (Requiem)  sem ég sat og hlustaði á í kvöld.

Ég heillaðist af hörpuslætti og ég er orðið einlægur aðdáandi  Hjörleifs Valssonar fiðluleikara.   

Núna er ég sannfærð um að ég þurfi næst að prófa SJÓSUND....

Tenórinn hringdi....

...og stakk upp á Esjugöngu.

Þar sem ég var með Minna Barnabarninu á rölti úti á götu og þar að auki með Rottuungann í bandi var ég með hugann bundinn við að bjarga þessum smádýrum frá því að verða flött út af bíldekkjum þeirra sem leið áttu um og gat ekki einbeitt mér að samtalinu.

Þess vegna gat ég ekki sagt Tenórnum frá því að GrískaGoðið skipuleggur ferð til Teneríf og er að safna liði.  
Ég sagði bara ,,hummm..." og ,,já" og ,,jamm"  og ,,er það" og ekkert meir.

Ekki að það skipti neinu máli þar sem ég á örugglega eftir að heyra í Tenórnum áður en farmiðarnir þarfnast bókunar en ég er nú einu sinni kona og á að geta einbeitt mér að fleirri en einum hlut í einu....

Ég er víst enn í skóla.......

hafrún

Loksins ertu komin heim......   Einhvern veginn er það svo að það vantar helming StórReykjavíkurbúa þegar þú yfirgefur svæðið og ég þoli bara ekki fámenni.

Núna geng ég í og úr vinnu þegar ég er á morgunvakt á Mínum Vinnustað.   Síðan er ég að bollaleggja hjólhestakaup.   Þinn hjólhestur er á linum dekkjum og ég nenni ekki að labba með hann upp á bensínstöð.   Áttu kannski hjólapumpu?

Svo vantar mig líka fylgd í búð til að versla útivistafatnað.....

Þú sért....  þetta er erfitt líf án þín.

bara rassgat í bala....

Ég hangi í lausu lofti og það er sama hvað ég geri, ég næ mér ekki niður á jörðina aftur.

Ég er farin í kalda sturtu..........